استاکسنت! یک ویروس مهلک رایانهای است که تابستان ۱۳۸۹ نامش به تیتر رسانهها کشیده شد؛ بدافزاری که هدف اصلیاش، خرابکاری و جاسوسی روی سیستمهای صنعتی بود؛ سیستمهایی که عموماً در تأسیسات هستهای ایران نصب شده بودند و کنترل این تأسیسات را بر عهده داشتند. در همان زمان که همه مشغول پیگیری لحظهبهلحظه اخبار استاکسنت و خرابکاریهایش بودند، مسئولان ایرانی گروهی از محققان، دانشمندان و مهندسان زبردست خود را بسیج کرده بودند تا این ویروس سرکش را مهار کنند. در میان آن متخصصان، یک اسم مدتی بعد خیلی معروف شد: «مجید شهریاری»!
استاکسنت! یک ویروس مهلک رایانهای است که تابستان ۱۳۸۹ نامش به تیتر رسانهها کشیده شد؛ بدافزاری که هدف اصلیاش، خرابکاری و جاسوسی روی سیستمهای صنعتی بود؛ سیستمهایی که عموماً در تأسیسات هستهای ایران نصب شده بودند و کنترل این تأسیسات را بر عهده داشتند. در همان زمان که همه مشغول پیگیری لحظهبهلحظه اخبار استاکسنت و خرابکاریهایش بودند، مسئولان ایرانی گروهی از محققان، دانشمندان و مهندسان زبردست خود را بسیج کرده بودند تا این ویروس سرکش را مهار کنند. در میان آن متخصصان، یک اسم مدتی بعد خیلی معروف شد: «مجید شهریاری»!
استاکسنت! یک ویروس مهلک رایانهای است که تابستان ۱۳۸۹ نامش به تیتر رسانهها کشیده شد؛ بدافزاری که هدف اصلیاش، خرابکاری و جاسوسی روی سیستمهای صنعتی بود؛ سیستمهایی که عموماً در تأسیسات هستهای ایران نصب شده بودند و کنترل این تأسیسات را بر عهده داشتند. در همان زمان که همه مشغول پیگیری لحظهبهلحظه اخبار استاکسنت و خرابکاریهایش بودند، مسئولان ایرانی گروهی از محققان، دانشمندان و مهندسان زبردست خود را بسیج کرده بودند تا این ویروس سرکش را مهار کنند. در میان آن متخصصان، یک اسم مدتی بعد خیلی معروف شد: «مجید شهریاری»!
استاکسنت! یک ویروس مهلک رایانهای است که تابستان ۱۳۸۹ نامش به تیتر رسانهها کشیده شد؛ بدافزاری که هدف اصلیاش، خرابکاری و جاسوسی روی سیستمهای صنعتی بود؛ سیستمهایی که عموماً در تأسیسات هستهای ایران نصب شده بودند و کنترل این تأسیسات را بر عهده داشتند. در همان زمان که همه مشغول پیگیری لحظهبهلحظه اخبار استاکسنت و خرابکاریهایش بودند، مسئولان ایرانی گروهی از محققان، دانشمندان و مهندسان زبردست خود را بسیج کرده بودند تا این ویروس سرکش را مهار کنند. در میان آن متخصصان، یک اسم مدتی بعد خیلی معروف شد: «مجید شهریاری»!
استاکسنت! یک ویروس مهلک رایانهای است که تابستان ۱۳۸۹ نامش به تیتر رسانهها کشیده شد؛ بدافزاری که هدف اصلیاش، خرابکاری و جاسوسی روی سیستمهای صنعتی بود؛ سیستمهایی که عموماً در تأسیسات هستهای ایران نصب شده بودند و کنترل این تأسیسات را بر عهده داشتند. در همان زمان که همه مشغول پیگیری لحظهبهلحظه اخبار استاکسنت و خرابکاریهایش بودند، مسئولان ایرانی گروهی از محققان، دانشمندان و مهندسان زبردست خود را بسیج کرده بودند تا این ویروس سرکش را مهار کنند. در میان آن متخصصان، یک اسم مدتی بعد خیلی معروف شد: «مجید شهریاری»!